ஒருவர், ஒரு லேவாதேவிக் காரரிடம், மகளின் திருமணத்துக்காக ஒரு லட்ச ரூபாய் கடன்வாங்கினார். வட்டி குட்டி போடவே, இவரால் கடனை அடைக்க முடியவில்லை. கடன் வாங்கியவருக்கோ சொத்து சுகமும் இல்லை. ஆண் மக்களும் உதவவில்லை. பெண்ணைக் கட்டிய மாப்பிள்ளையும் எனக்கென்ன ஆச்சு என ஒதுங்கிக் கொண்டார். கடன் கொடுத்தவருக்கு கோபம் வந்து விட்டது. கோர்ட்டில் வழக்கு தொடர்ந்தார். கடன் வாங்கியவரை கோர்ட் சிறையில் அடைத்து விட்டது. மிகுந்த வருத்தத்தில் இருந்த அவர், தனது ஊரில் இருந்த ஒரு சாமியாருக்கு கடிதம் எழுதினார். சுவாமி! கடனைத் திருப்பி அடைக்க முடியாத குற்றத்துக்காக சிறையில் போட்டு விட்டார்கள். இங்கே, நான் அவஸ்தைப்படுகிறேன்.

என் கடனை அடைத்து விட்டால், சிறையில் இருந்து விடுவித்து விடுவார்கள். நீங்கள் தான் ஊர் பெரிய மனிதர்களை நாடி கடனை அடைக்க உதவ வேண்டும், என எழுதியிருந்தார். சாமியாரும் பலரிடம் பணம் கேட்டார். யாரும் தரத்தயாராக இல்லை. உடனே, சிறை அதிகாரியை சந்தித்தார். ஐயா! அவன் குடும்பஸ்தன். அவனை விடுதலை செய்யுங்கள். அவனுக்குப் பதிலாக நான் சிறையில் இருக்கிறேன், என்றார். அதிகாரியும் ஒப்புக்கொண்டார். சாமியார் உள்ளே போக, கடன்காரன் வெளியே வந்தான். சாமியாரும் பல இன்னல்களை அனுபவித்து, அங்கேயே உயிரையும் விட்டார். மற்றவர்களின் கஷ்டத்தை தன் கஷ்டமாக நினைப்பவனே உலகில் உயர்ந்தவன்.