திருப்பதி போய் வந்ததுமே நம்மிடம் பிறர் கேட்பது லட்டு வாங்கிட்டு வந்தீங்களா என்பது தான். அந்தளவு இனிமையான பிரசாதம் அது. ஆனால், அதை விட இனிமையான சமாச்சாரத்தைக் கேளுங்க. திருப்பதி திருமலையில் ராமானுஜரின் தாய்மாமனாரும், ஸ்ரீசைலபூரணர் என்று அழைக்கப்பட்டவருமான திருமலை நம்பி வசித்தார். ஒருமுறை, ராமானுஜர் தன் சிஷ்யகோடிகளுடன் திருப்பதி வந்தார். அங்கிருந்து திருமலைக்கு அவர் மலையேறிக் கொண்டிருக்கும் செய்தி, திருமலை நம்பிக்கு கிடைத்தது. மருமகன் என்றாலும் மாபெரும் மகான் அல்லவா ராமானுஜர். அவருக்கு மரியாதை செய்யும் பொருட்டும், பசித்து வரும் அவருக்கும் சீடர்களுக்கும் உணவளிக்கும் பொருட்டும் பிரசாதம் மற்றும் தீர்த்தத்தை எடுத்துக் கொண்டு திருமலை நம்பி படியிறங்க ஆரம்பித்தார்.

ராமானுஜர் படியேறி வந்து கொண்டிருந்தார். ஓரிடத்தில் அவர்கள் சந்தித்தனர். ஐயனே! என்னால் குருவாக மதிக்கப்படுபவரும், பெரியவருமான தாங்களா எங்களைக் காண வருவது! பிரசாத பாத்திரங்களை சுமந்து வருகிறீர்களே! அப்படியே எங்களுக்கு உணவளிப்பதாக இருந்தாலும், ஒரு சிறியவரை அனுப்பியிருக்கலாமே! என்றார் ராமானுஜர். ராமானுஜரே! நான் அப்படிப்பட்ட சிறியவர்களை தேடாமல் இல்லை! எல்லாருமே என்னிலும் உயர்ந்தவர்களாக இருந்தனர். என்னை விட குறைந்த அறிவுள்ளவர்கள் யாருமே காணவில்லை, என்றார். இதுகேட்ட ராமானுஜர், ஆகா! எவ்வளவு வயது ஆனாலும், ஏழுமலையானின் அன்பைப் பெற்றவர் என்றாலும் கூட எத்தனை தன்னடக்கம்... என்று நெகிழ்ந்து போனார். இப்போது சொல்லுங்கள்! திருப்பதி லட்டை விட இனிக்கும் சேதி தானே இது!