அசோகவன மரத்தடியில் சாய்ந்திருந்தாள் சீதை. மனம் ராமனை வட்டமடித்துக் கொண்டிருந்தது. அந்தநேரம் குளவி ஒன்று, தான் கட்டிய மண் கூட்டுக்குள் ஒரு புழுவை வைத்து விட்டு, அவளைச் சுற்றி சுற்றி வந்தது. மண்ணில் சிக்கிய புழு நகர முடியாமல் தவித்தது. சீதையால் இதை சகிக்க முடியவில்லை. அருகிலிருந்த விபீஷணனின் மகள் திரிசடையிடம், ஏன் இந்த குளவி இப்படி செய்கிறது?, என்றாள். அவளோ அலட்டிக் கொள்ளாமல் குளவின்னா அப்படித் தானம்மா செய்யும். புழுவைக் கொட்டி கொட்டி வேதனைப்படுத்தும். இதை சிந்தித்தபடியே, புழு குளவியாக மாறிவிடும். இதில் ஒன்றும் புதுமையில்லை, என்று விளக்கம் தந்தாள்.

சீதைக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது. அழத் தொடங்கினாள். இதென்ன வம்பாப் போச்சு!, என்று திரிசடை பதறினாள்.கண்ணைத் துடைத்தபடி சீதை,நானும் இரவும் பகலும் என் கணவர் ராமனையே சிந்திக்கிறேன். புழு குளவியாக மாறுவது போல நானும் ராமனாக மாறிவிட்டால், இரண்டு ராமர் அல்லவா இருப்போம்!என்று வருந்தினாள். ஒன்றும் கவலையே படாதீர்கள். நீங்கள் ராமனாக மாறுவதும் நன்மைக்குத் தான். ராமரும் உங்களையே சதா மனதில் அசை போட்டபடியே உங்களுக்காக சீதையாகி விடுவார். அப்போதும் ராமருக்காக ஒரு சீதை தானிருப்பாள், என்று ஆறுதல் அளித்தாள் திரிசடை.