மகாராஷ்டிரா மகான் ஏகநாதர், ஒருசமயம் கங்கை தீர்த்தத்தை பாத்திரத்தில் எடுத்து, காவடி போல தோளில் சுமந்தபடி ராமேஸ்வரத்திற்கு சீடர்களுடன் புறப்பட்டார். கங்காதீர்த்தத்தால் ராமேஸ்வரம் ராமநாதருக்கு அபிஷேகம் செய்யவேண்டும் என்பது அவரது எண்ணம்.அவர் மனதில் ராமநாதரின் சிந்தனையே நிறைந்திருந்தது. அப்போது கோடை காலம். வெயில் கொளுத்தியது. இருந்தாலும் மனஉறுதியுடன் பயணத்தை தடையின்றி தொடர்ந்தார். வரும் வழியில் ஒரு மணல் வெளி குறுக்கிட்டது. ஏகநாதர் பாதணி இல்லாமல் நடந்து வந்ததால், சூடு தாங்கவில்லை. அந்த மணல்வெளியில் ஒரு கழுதை பொதியுடன் சென்று கொண்டிருந்தது. வெயிலில் அது களைத்துப் போயிருந்தது. அது தாகத்தால் தவிப்பதை ஏகநாதர் புரிந்து கொண்டார். தன்னைப் போலவே, அதுவும் ஒரு உயிர் தானே! என்ற எண்ணம் எழுந்தது. மறுயோசனையில்லாமல் தீர்த்தக்காவடியைகழுதையின் பக்கத்தில் இறக்கி வைத்து,ராமநாதரின் திருநாமத்தைச் சொல்லியபடி கழுதையின் வாயில் கங்காதீர்த்ததை விட்டார். உயிரே திரும்பியது போல கழுதை கம்பீரமாக நின்றது. ஏகநாதருக்கு நன்றி தெரிவிப்பது போல கனைப்பு ஒலியையும் எழுப்பியது. சீடர்கள் அவரின் செயலை கண்டு திகைத்தனர். அதைப் புரிந்து கொண்ட ஏகநாதர் சீடர்களிடம், ராமநாதருக்கு சேர வேண்டிய கங்கா தீர்த்தத்தை கழுதைக்கு கொடுக்கலாமா என்று தானே யோசிக்கிறீர்கள். கடவுள் எல்லா உயிர்களிலும் நிறைந்திருக்கிறார் என்று தானே வேதங்கள் கூறுகின்றன. நாம் அனைவரும் கங்காதீர்த்தத்தை வைத்திருந்தாலும், என்னுடைய தீர்த்தத்தை முதலில் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் கங்காதரரான சிவனே இங்கு கழுதை வடிவில் வந்து தாகத்தை தணித்துக் கொண்டார் என்று கருதுகிறேன். இது தான் கடவுள் விரும்பும் நிஜமான கங்காபிஷேகம், என்றார் ஏகநாதர்.உயிர்கள் மீது அவர் கொண்ட இரக்கத்தை அனைவரும் அறிந்து கொண்டனர்.