சக்தி இல்லையேல் சிவமில்லை எனும் நினைப்பில் இருந்தார் தேவி. சிவமில்லையேல் சக்தி இல்லை என்பதில் உறுதியாக இருந்தார் ஈசன். அத்துடன் நிற்காமல் தன் திருவிளையாட்டையும் தொடங்கினார். இதனால் உலக இயக்கமே ஸ்தம்பித்தது. அதைக் கண்டு தேவர்களும் முனிவர்களும் கலங்கிப் போனார்கள். அனைத்தையும் பார்த்துப் பதறிப்போன உமையவள். கோபத்தைத் தவிர்த்து, உலக இயக்கம் நடைபெற அருளுங்கள் என்றாள் யமுனையில் வலம்புரிச் சங்காக இருந்து தவம்  செய்வாயாக! என அருளினார் சிவனார். அதன்படி, யமுனை நதியில். மலருக்குள் வலம்புரிச் சங்காக இருந்து உமையாள் கடும் தவம் செய்தாள். அங்கே வந்த தட்சன் மலரை எடுக்க, மலரின் உள்ளிருந்து வந்த வலம்புரிச் சங்கு. பெண்ணாக உருவமெடுத்து நின்றது, அதையடுத்து. தட்சனின் மகளாக தாட்சாயினி எனும் திருநாமத்துடன் வளர்ந்த அந்தப் பெண்ணை சிவனார் ஆட்கொண்டு. திருமணம் செய்துகொண்டார்.

ஒரு காலத்தில், காரை மரங்கள் அடர்ந்த வனமாக இருந்ததாம். இந்தப் பகுதி. ஆடுகளை மேய்ச்சலுக்கு ஓட்டி வந்த சிறுவர்கள், ஒருமுறை விளையாட்டாகக் கடவுளுக்குப் படைப்பதாகச் சொல்லி ஓர் ஆட்டின் கழுத்தை வெட்டிவிட, தலை வேறு உடல் வேறாக விழுந்ததாம் ஆடு. இதை அறிந்த ஊர்மக்கள் ஓடி வந்து பார்க்க, மரத்தடியில் இருந்த கல் ஒன்றிலிருந்து ரத்தம் பீறிட்டு வந்ததாம். பிறகு தலையும் உடலும் சேர, அந்த ஆடு உயிர் பெற்றது. ஆச்சரியத்தில் மூழ்கிய மக்கள், அந்த்க கல்லையே அய்யனாராக வழிபடத் துவங்கினார்கள். காரை மரத்தடியில் இருந்து தோன்றி ஆட்டுக்கு உயிர் தந்ததால், காரையடி மீட்ட அய்யனார் என்று திருநாமம் சூட்டப்பட்டு, பிறகு காரையடி மீண்ட அய்யனார் என மருவியதாகச் சொல்கிறது தல புராணம்.