யஸ்ய ஸ்மரண மாத்ரேண நாமபக்தி: ப்ரஜாயதே தம் நமாமி யதிஸ்ரேஷ்டம் போதேந்த்ரம் ஜகதாம் குரும் காஞ்சிபுரத்தில் புத்ரபாக்யமில்லாத கேசவ பாண்டுரங்கய்யா என்ற பாகவதருக்கு, விஸ்வாதிகேந்த்ர ஸரஸ்வதி என்ற ஆசார்யாளின் அனுக்ரஹத்தால், ஒரு ஆண் குழந்தை பிறந்து புருஷோத்தமன் என்று பெயர் வைத்தனர். புருஷோத்தமனின் லக்ஷணத்தை பார்த்ததுமே, இவன் ஸ்ரீமடத்துக்கே இருக்கட்டுமே என்று குருநாதர் சொல்லவே, பாண்டு ரங்கய்யா தம்பதிகளும் குமாரனை குருவுக்கே அர்ப்பணம் செய்துவிட்டனர்.

புருஷோத்தமன் உபநயனமாகி வேத அத்யயனம், சாஸ்திரங்களில் ப்ரவீணரானார். ஆசார்ய ஸ்வாமிகள் காசி யாத்திரை சென்று அங்கேயே தங்கவிட்டார். புருஷோத்தமனும் அவருடன் படித்த ஞானசேகரனும் ஆசார்யாளை பார்க்க காசிக்கு கால்நடையாகவே புறப்பட்டனர், வழியில் கோதாவரி தீரத்தில் ஞானசேகரன் கடுமையான ஜுரத்தால் காலமானான். புருஷோத்மனை பார்த்து, நண்பா நீயும் காசி சென்று கங்கையில் ப்ராணத்யாகம் செய்துவிடு. நாம் இருவரும் பரலோகத்தில் சேர்ந்தே இருப்போம் என்றாராம். புருஷோத்தமன் காசியில் ஆசார்யாளை சேவித்து கங்கையில் ப்ராணத்யாகம் செய்ய அனுமதிகேட்டார். ஸந்யாஸம் என்பது மறுபிறவிக்கு சமம் எனவே, நீ ஸ்நயாஸம் பெற்றுக் கொண்டால், சொன்னதை நிறைவேற்றியதாக ஆகும் என்று சொல்லி ஆசார்யாள் காசியிலேயே புருஷோத்தமனுக்கு ஸந்யாசம் கொடுத்து பகவன் நாம போதேந்த்ர ஸரஸ்வதி என்ற பெயரையும் சூட்டினார்.

ஜகந்நாதபுரியில் லக்ஷ்மீதரகவி எழுதிய பகவன் நாம் கவுமுதி என்ற நாமஸித்தாந்தம் இருக்கிறது. நீ அதைப்போய் பார்த்து விட்டு காஞ்சிக்கு போய் நாம சித்தாந்தம் செய், என்று ஆசார்யாள் சொல்லவே, போதேந்த்ரரும் ஜகன்னாதபுரி வந்தார். லக்ஷ்மீதர கவியின் புத்ரரான ஜகன்னாத கவியின் வீட்டில் தங்கியிருந்தார். அப்பொழுது தக்ஷிணதேசத்திலிருந்து யாத்ரையாக புறப்பட்டு வந்த ஒரு ப்ராமண தம்பதி, கண்ணீருடன் தங்கள் கதையை தெரிவித்தனர். தன் மனைவியை, ஒரு ம்லோச்சன் தூக்கிச் சென்று கெடுத்துவிட்டான். அவளுக்கு ஏதாகிலும் ப்ராயச்சித்தம் உண்டா? இனி சேர்த்துக் கொள்ளலாமா என்ற ப்ராமணர் கேட்டார். அதற்கு ஜகன்த கவி, ராம, ராம, ராம என்று மூன்று தரம் சொல்லிவிட்டு, சேர்த்து வைத்துக் கொள் என்றார். அதற்குள் ஜகன்னாத கவியின் தாயார், ஒரு தரம் ராம நாமம் சொன்னாலேயே போதுமென்று உனது தந்தை சித்தாந்தம் செய்திருக்கும் பொழுது, நீ ஏன் 3 தரம் என்று சொன்னாய் என்றாள். இந்த சமயம் அங்கிருந்த ஸ்ரீபோதேந்த்ராள் நாம ஸித்தாந்தத்தை வாங்கி பார்த்து மனதில் தரித்துக் கொண்டார். பிறகு உலகமறிய நாம் மஹிமையை நிரூபணம் பண்ண வேண்டி, அம்மாளை திருக்குளத்தில் ஸ்நானம் செய்யச் செய்தார். அம்மாள் வெளிவரும் போது ம்லேச்சவேஷம் மறைந்து, ப்ராமண ஸ்திரீவேஷத்துடன் மடிசாரும் மஞ்சள் குங்குமமும் தாலியுமாய் வந்தாள். பிறகு அந்த தம்பதிகள் கையாலேயே பிக்ஷை ஏற்றுக் கொண்டார் ஸ்வாமிகள்.

பிறகு போதேந்த்ராள் காஞ்சிபுரம் வந்து நாமஸித்தாந்த க்ரந்தங்களை செய்தார். காசியிலிருந்து திரும்பி வந்த ஆசார்யாள், போதேந்த்ராள் இருவருமாக புறப்பட்டு ராமேஸ்வர யாத்ரை சென்றனர். கடிலம் நதிக்கரை வந்ததும், ஆசார்யாள் மஹாஸமாதி அடைந்தார். பிறகு போதேந்த்ரர் காமகோடி பீடத்தில் பட்டாபிஷக்தர் ஆனார். பிறகு பல ஊர்களில் ஸஞ்சாரம் செய்தார். பெரம்பூரில் ஒரு ஊமை பையன் ஸ்வாமிகளின் உச்சிஷ்ட ப்ரஸாதம் சாப்பிட்டு பேசும் திறமை பெற்றான். மத்யார்ஜுனம் சென்று ஸ்ரீதர வெங்கடேச ஐயாவாளை சந்தித்தார். இருவருமாக பல ஊர்கள் சென்று நாம் ப்ரசாரம் செய்து சகல ஜனங்களையும் உத்தாரணம் செய்தனர். ப்ரஜோத்பத்தி வருஷம், பாத்ரபத மாதம் பூர்ணிமா அன்று கோவிந்தபுரத்தில் ஸ்வாமிகள் ஜீவ ஸமாதி அடைந்தார். 54 வருஷங்கள் பீடாதிபதியாக இருந்தார்.