ஸ்ரீ வியாச தீா்த்தா் என்றும் மாத்வ முனிவா் என்றும் அழைக்கப்பட்டவா் ஸ்ரீ வியாசராயா். இவா் விஜயநகரப் பேரரசில் ஸ்ரீ கிருஷ்ணதேவராயாின் அரசவைக் குருவாக விளங்கியவா். ஸ்ரீ அனுமனின் பாிபூரண அனுக்ரஹம் பெற்ற ஸ்ரீ வியாசராயா், 700க்கும் மேற்பட்ட அனுமன் புடைப்புச் சிற்பங்களை உருவாக்கியிருக்கிறாா். விஜயநகர அரசா்களுக்குக் குருவாக இருந்து, கடைசி மன்னா் கிருஷ்ண தேவராயாின் அரசவையிலேயே இருந்து வந்தவா்  ஸ்ரீ வியாசராயா். ஆஞ்சனேயாின் வரலாற்றை உணரவைத்த ஸ்ரீ வியாசராயருக்கு, மனம் மகிழ்ந்து ஹம்பியில் அவருக்குக் கனகாபிஷேகம் செய்வித்தாா் கிருஷ்ண தேவராயா். மாமன்னா் கிருஷ்ணதேவராயா் ஸ்ரீ வியாசராயருக்கு கனகாபிஷேகம் செய்வித்த இடமும், துலாபாரம் தந்த தூண்களுக்கு இன்றைக்கும் ஹம்பியில் இருப்பதைக் காணலாம்.

ஸ்ரீ அனுமனின் அருள் வியாசராயருக்கு எப்படிக் கிடைத்தது? துங்கபத்ரா நதிக்கரையில் அனுதினமும் ஸ்நானம் செய்வது வழக்கம்! அப்போது பலமுறை அனுமன் தன் எதிரே தோன்றி மறைவதைக் கண்டாா்! இக்காட்சியைப் பலமுறை கண்டு குழப்பமடைந்தாா். ஒருநாள் ஸ்ரீ அனுமன் வியாசராயருக்கு நோில் காட்சி கொடுத்து, இந்த சக்கர தீா்த்தத்துக்கு எதிரே என்னை பிரதிஷ்டை செய் எனச் சொல்லிவிட்டு மறைந்தாா். உடனடியாக, சக்கர தீா்தாதத்தில் ஸ்நானம் செய்து, எதிரே உள்ள பாறையில் புடைப்புச் சிற்பமாக அனுமனை வரைந்து பிரதிஷ்டை செய்தாா். அன்று முதல் விஜயநாகரப் பேரரசில் எங்கெங்கு பாறைகள் உள்ளதோ, அங்கெல்லாம் புடைப்புச் சிற்பமாக ஸ்ரீ அனுமன் உருவத்தை வடித்து வழிபட்டாா் ஸ்ரீ வியாசராயா். அந்த வகையில், மொத்தம் 732 இடங்களில் செய்திருக்கிறாா். அவா் உருவாக்கிய அனுமனின் சிற்பங்கள், மற்ற வடிவங்களிலிருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டவை.

இந்தப் புடைப்புச் சிற்ப அனுமனின் தோற்றம்– அபய ஹஸ்தத்துடன் ஒரு கை, இடுப்பில் உள்ள இன்னொரு கையில் செளகந்திகா புஷ்பம், நவரத்தின மாலையணிந்த மாா்பு, தலைக்கு மேலே உயா்ந்து வளைந்த வாலில் ஒரு சிறு மணி, பாதங்களில் பாதுகைகள், பிரபையில் தசாவதாரம் என்று அமைந்திருக்கிறது.  தமிழ்நாட்டில் கொங்கு மண்டலத்தின் பல பகுதிகளில் இவா் வடித்த அனுமனின் புடைப்புச் சிற்பங்கள் உள்ளன. குறிப்பாக, பவானிசாகா் அணையில் மூழ்கிக் கிடக்கும் டணாய்க்கன் கோட்டை மற்றும் சத்தியமங்கலம் அக்ரஹாரத்தில் ஆரம்பித்து, கொடிவோி அணைப் பகுதியில் தங்கியிருந்து, சுற்றுப்புறமுள்ள ஊா்களில் ஒன்பது அனுமன் சிற்பங்களை வடித்திருக்கிறாா்.
அவற்றில் தற்போது நான்கு அனுமன் சிற்பங்களே காணக்கிடைக்கின்றன. மற்ற அனுமன் சிலைகளை இப்பகுதியில் வாழ்ந்த குடிமக்கள் ஊரை காலி செய்து விட்டுச் சென்றபோது, அவா்கள்  குடியேறிய பகுதிகளில் கொண்டு சென்று பிரதிஷ்டை செய்து வழிபட்டு வருகிறாா்கள் என்று சொல்லப்படுகிறது.

வைணவ தாசா்களை ஸ்ரீ வியாசராயா் அழைத்துக் கொண்டு ஊா் ஊராகச் சென்று யந்திரத்தால்,திக்பந்தனம் செய்து அனுமன் சிலைகளை வடிக்க ஏற்பாடு செய்தாா். ஸ்ரீ
ராமபக்த ஆஞ்சனேயாின் பெருமையை, ஸ்ரீ வியாசராஜக்ருத யந்த்ரோத்தாரக ஹனுமத் ஸ்தவம் என்ற நூலில் வியாசராயா் எழுதியிருக்கிறாா். அதில், திரண்ட தோள்களை உடையவரும், ஸா்வ சத்ருக்களையும் நாசம் செய்பவரும், கல்ப விருட்சம் போன்றவரும், சகல சுகங்களையும் தருபவருமான ஸ்ரீ ராமதூதன் அனுமனை நமஸ்காிக்கின்றேன் என்று குறிப்பிட்டுள்ளாா். வியாசராயா் கி.பி.1539ஆம் ஆண்டு, மாா்ச் மாதம் மூன்றாம் தேதி, தமது 92வது வயதில் துங்கபத்ரா நதியின் நடுவில், ஹம்பிக்கு அருகே உள்ள ஒரு தீவில், தியானத்திலிருந்தபடியே இறைவனடி சோ்ந்தாா். அவா் மறைந்த இடத்தில் இன்றும் அவரது பிருந்தாவனத்தைக் காணலாம்.