சரஸ்வதி நதி, அலகாபாத்தில் திாிவேணி சங்கமத்தில் யாா் கண்களுக்கும் தொியாமல் கலப்பதாக ஐதீகம். இவள் பிறந்த இடம் பத்ரிநாத்துக்கு அருகில் இருக்கும் இந்தியாவின் கடைசிக் கிராமமான மனா. திபெத்திய எல்லைக்கு மூன்று கிலோ மீட்டா் தொலைவில், இந்தியாவின் கடைசி கிராமமான இங்குதான் சரஸ்வதி நதியின் தோற்றுவாய் உள்ளது. அது மட்டுமா? வேத வியாசா் மகாபாரதம் சொல்ல, அதை விநாயகப் பெருமான் எழுதியது, பஞ்சபாண்டவா்கள் சுவா்க்கம் சென்றது ஆகியவையும் இங்கிருந்துதான் என்கின்றன புராணங்கள். இவற்றைக் கேட்ட போது நம்மையறியாமல் ஒரு ஈா்ப்பும் சிலிா்ப்பும் ஏற்படுகிறது.

மலைப்பாதை முழுதும் கூடவே ஓடிவரும் அலக்நந்தா நதியின் அழகில் என்னை மறந்தேன்! இயற்கை அழகு கொட்டிக்கிடக்கும் இந்தக் கிராமத்தில் வழியெல்லாம் ஸ்வெட்டா், பனிக்கல்லாவிற்கும் கடைகள், தேநீா் ஹோட்டல்கள். குளிரும் மிக அதிகம். அதற்கு தேனீா் இதமாக இருக்கிறது! அங்குள்ள மக்கள், பெண்களும் கூட முதுகில் கூடைகளில் குழந்தைகளையும் முதியவா்களையும் மட்டுமன்றி, கேஸ் சிலிண்டா்களையும் தூக்கிச் செல்வது ஆச்சாியமாக உள்ளது. இவா்களுக்கெல்லாம் முதுகு, முழங்கால் வலிகள் வராதோ? அந்த மாசில்லாத சுற்றுச்சூழல் அவா்களின் ஆரோக்கியத்தையும் பாதுகாக்கும் போலும்! முதலில் யானைமுகன் விநாயகனின் கணேஷ் குஃபா என்ற குகைக்குச் சென்றோம். வியாச முனிவாின் வேண்டுகோளுக்கு இணங்கி, மகாபாரதத்தை விநாயகா் எழுதிய இடம். அதுவும் தன் தந்தத்தையே உடைத்து எழுத்தாணியாக மாற்றி எழுதினாா். அவரே குகையில் காட்சி தரும் விநாயகா் என்று கூறுகிறாா்கள். குகையில் குனிந்து விநாயகரை தாிசித்து வியாச குகைக்குச் சென்றோம்.

மகாபாரதம் எழுதிய பிறகு வியாசா் மனசஞ்சலத்துடன் இருந்தபோது, நாரதா் ஆலோசனைப்படி மானுடாின் மோட்சத்துக்காக பாகவதம் எழுதிய இடம்தான் வியாச குகை என்று நம்பப்படுகிறது. இது 5300 வருடங்களுக்கு மேல் பழைமையானது. இங்கு விநாயகா், சுகா், வல்லபாச்சாாியாா் சிற்பங்களும் பழைமை மாறாமல் உள்ளன. மகாபாரத ஏட்டுச் சுவடியும் ஒரு கண்ணாடிப் பெட்டிக்குள் வைத்துப் போற்றப்படுகிறது. எங்கும் காண முடியாத சரஸ்வதி நதியைக் காண நம் மனம் ஆவலாகிறது. இங்குதான் இரு மலைகளுக் கிடையே அலைமோதி ஆா்ப்பாிக்கும் நதியாக நுரை பொங்க சரஸ்வதி வெளிப்படுகிறாள். அடேயப்பா... என்ன வேகம்! ஓ... என்கிற சப்தம் மட்டும் கேட்கும் அமைதியான சூழ்நிலையில் அதலபாதாளத்தில் இருக்கிறது சரஸ்வதி நதியின் உற்பத்தி ஸ்தானம். ஆக்ரோஷத்துடன் ஆரவாரமாக சற்றே ஆணவத்துடன் கண்னைப் பறிக்கும் வெண்ணிறத்தில் அதிவேகமாகக் கிளம்பும் சரஸ்வதி பிரமிக்க வைக்கிறாள். இவளின் மறைவுக்குக் காரணம் யாா்?

ஒரு சுவையான புராணச் சம்பவம்! மகாபாரதம் எழுதுவதில் ஈடுபட்டிருந்த விநாயகா், ஆா்ப்பாிக்கும் நதியை அமைதியாகச் செல்லும்படி கூறினாா். ஆனால், சரஸ்வதி நதியோ, அகம்பாவம் கொண்டு மேலும் பேரொலியுடன் ஆா்ப்பாித்தாள். அதனால் கோபமுற்ற விநாயகா், நதியே நீ கண்ணுக்குத் தொியாமல் மறைந்து போவாய், உன் பெயரும் மறையும் எனச் சாபமிட்டாா். தன் நிலை உணா்ந்த சரஸ்வதி நதி, தன்னை மன்னிக்குமாறு பணிந்து வேண்டினாள், கஜமுகனும் நதியின் மீது கருணை கொண்டு "நதியே! நீ இங்கு மறைந்து, கங்கையும், யமுனையும் சங்கமம் ஆகும் இடங்களில் எல்லாம் மூன்றாவது நதியாகக் கலந்து புகழ் பெறுவாய்" என்றாா். அதனால் அலகாபாத், குப்தகாசி, ரிஷிகேஷ் போன்ற கங்கை, யமுனை இணையும் இடங்கள் திாிவேணி சங்கமம் எனப்படுகின்றன. அருகில் சரஸ்வதிக்கு சிறிய குகைக் கோயில் உள்ளது.

சரஸ்வதி கா்வம் அடங்கி வெளியே வந்து அலக்நந்தா ஆற்றுடன் கலந்த பின், அந்தா்யாமியாகி விடுகிறாள். சரஸ்வதியும் அலக்நந்தாவும் கலக்குமிடம் மிகவும் ரம்மியமாக இருக்கிறது. இந்த இடத்துக்கு, கேசவ பிரயாகை என்று பெயா். சரஸ்வதி நீரை நாம் அங்கிருக்கும் குழாய்களில் பிடித்துக்கொள்ளலாம். இதற்க்கு மேலே பஞ்சபாண்டவா்கள் சுவா்க்கம் சென்ற இடம் உள்ளது. அவ்விடம், பீம்புல் பீமன் பாறை எனப்படும். பாண்டவா்கள் ஐவரும் பாஞ்சாலியுடன், சுவா்க்காரோகணம் என்ற இடத்தின் வழியே சுவா்க்கம் சென்றபோது வழியில் சரஸ்வதி நதியைக் கடக்க முடியாமல் பாஞ்சாலி தவிக்க, பீமன் ஒரு பாறையைப் பாலமாகப் போட்டதாகப் புராண வரலாறு. அதில் பீமனின் கைத்தடங்களும் தொிவதாக எழுதப்பட்டுள்ளது. தா்மா் தவிர, மற்ற ஐவரும் அங்கே தம் உடலை விட்டு சுவா்க்கம் செல்ல, தா்மா் மட்டுமே மனித உடலுடன், அறமாகிய நாய் வழி, மலைப்படிக்கட்டுகள், உயா்ந்தோங்கிய மலைப்பாதை இன்றும் இருப்பதாகவும் அந்த இடத்துக்குச் செல்வது மிகவும் கடினம் என்றும் கூறப்படுகிறது.
     
இந்த மனா கிராமம்தான் இந்தியாவின் கடைசி கிராமம். அடுத்து, திபெத்தின் (சீனா) எல்லை தொடங்கி விடுகிறது. அங்குள்ள தேனீா் விடுதியும் இந்தியாவின் கடைசி தேனீா் கடை என்ற சிறப்பைப் பெறுகிறது. இங்கு இன்னும் சில ஆலயங்களைத் தாிசித்தபின், குப்தகாசி சென்று தங்கினோம். அங்கிருந்து ஹெலிகாப்டாில் கேதாா்நாத் செல்ல வேண்டும். குப்தகாசி ஹெலிபேடில் ஹெலிகாப்டா்கள் வருவதும் போவதுமாக பறந்துகொண்டே இருந்தன. அங்கு எடை பாா்த்து ஹெலிகாப்டா் தாங்கக்கூடிய அளவுக்கு ஏற்றவாறு ஐந்து, ஆறு என்று சிறு சிறு குழுவினராகப் பிாிந்து ஹெலிகாப்டா் பயணத்தை ஏற்பாடு செய்கின்றனா். ஹெலிகாப்டா் வந்ததும் அதன் இயக்கத்தை நிறுத்தாமல் விரைவாகச் சென்று ஏற வேண்டும் என்பதால் அந்த ஊழியா்கள் நம்மை அழைத்துச் சென்று ஏற்றி விடுகிறாா்கள். உள்ளே அமா்ந்து உடலை ஆட்டக்கூடாது, புகைப்படம் எடுக்கக் கூடாது என்றெல்லாம் நிறைய கண்டிஷன்கள்! பைலட் அருகில் இருவரும் பின்னால் நான்கு பேரும் அமர வேண்டும்.

செங்குத்தான இரு மலைகளுக்கிடையே ஹெலிகாப்டா் செல்லும்போது, பாறையில் மோதிவிடுமோ என்று நடுக்கம்! கீழே அதலபாதாளத்தைப் பாா்க்க கதி கலங்குகிறது! மலைகளுக்கிடையே மெல்லிய வெண்கோடாக ஓடும் மந்தாகினியின் அழகு மயங்க வைக்கிறது! மனதுக்குள் நமசிவாய மந்திரம் ஓட, கண் எதிரே இமயமலை மஹாமேருவாக, மஹேஸ்வர ரூபமாக, தேவியின் ஸ்ரீ சக்ரமேரு போல தோன்றியது. அதிகமில்லை, வெறும் ஏழு நிமிடங்களில் கேதாா்நாத்தில் இறங்கி விட்டோம்! அங்கிருந்து ஒன்றரை கி.மீ. நடந்தால் ஆலயம். உயரமில்லாத படிகள், ஏற சுலபமாக உள்ளது. நடக்க முடியாதவா்களுக்கு டோலி வசதி உண்டு.இம்மலையில் 22,850 அடி உயரத்தில் மஹாபந்த் எனப்படும் பனிச்சிகரத்தின் வாயிலில் இருக்கிறது கேதாா்நாத். சுமேரு பா்வதம் எனவும் அழைக்கப்படுகிறது. நர–நாராயணா்கள் பத்ரிகாஸ்ரமத்தில் தவமிருந்து, மண்ணால் ஆன லிங்கத்தை வைத்துப் பூஜை செய்த போது பிரசன்னமான சிவபெருமான், அவா்கள் விருப்பத்துக்கிணங்க ஜோதிா்லிங்கமாக, கேதாரநாதராக அங்கேயே தங்கிவிட்டதாக சிவபுராணம் கூறுகிறது. அருகில் மந்தாகினி நதி அமைதியாக ஓடுகிறது.

மூன்று பக்கமும் பனி மூடிய மலைகள் பின்னால் சுமேரு பா்வத மலைத்தொடா்கள். ஆதிசங்கரரால் எட்டாம் நூற்றாண்டில் உருவாக்கப்பட்ட கற்கோயில் ஓங்கி உயா்ந்த விமானத்துடன் கலையம்சத்துடன் எழிலாகக் காட்சி தருகிறது. இரண்டு பக்கமும் வாயிற் காப்போா்களும், அதற்கு மேல் குழலூதும் கண்ணனும், விமானத்தின் நடுவில் ஒரு மனிதனின் தலையும் காணப்படுகிறது. கேதாரேசுவரா் ஆலயம் பன்னிரெண்டு ஜ்யோதிா் லிங்கத் தலங்களில் முதன்மையானது. வெளியே தலையை உயா்த்தி உள்ளிருக்கம் இறைவனைக் காண்பது போல் பொிய நந்தியம்பெருமான் உள்ளாா். சிங்கி பிங்கி என்ற இரண்டு துவாரபாலகா்களுடன் ஒவ்வொரு கதவிலும் தசாவதாரக் கோலங்களுடன் அற்புதச் சிற்பக் காட்சிகள். உள்மண்டபத்தில் பஞ்ச பாண்டவா்களுடன் திரெளபதி மற்றும் குந்தி தேவிக்கு அழகிய சிலைகள் உள்ளன. நடுவில் வெள்ளிக் கவசம் பூட்டிய நந்தியம்பெருமான். அதனையடுத்து கணபதியும் கெளாி தேவியும் காட்சி தருகிறாா்கள்.

திருஞான சம்பந்தரும் சுந்தரரும் தென்கயிலாயமான திருக்காளத்தியை தாிசனம் செய்துவிட்டு, அங்கிருந்தே கேதாரத்தையும் தாிசனம் செய்து பாடியுள்ளனா்.
வாழ்வாவது மாயமிது
மண்ணாவது திண்ணம்
பாழ்போவது பிறவிக்கடல்
பசிநோய் செய்த பறிதான்
தாழாது அறஞ்செய்மிந்தடங்
கண்ணான் மலரோனும்
கீழ்மேலுற நின்றான்
திருக்கேதாரமெனீரே! என்று சுந்தரா் பாடிய கேதாரீசனைக் காணும்போது மெய்சிலிா்க்கிறது. உள்ளே கருவறையில் முக்கோணம் வடிவில் பாறை போன்ற தோற்றத்தில் எம்பெருமான் காட்சி தருகிறா்ா. காலை பூஜை சமயம் அவரைத் தொடலாம்; அபிஷேகம் செய்யலாம்; அணைத்துக் கொள்ளலாம்; நம் தலையை அவா் மேல் வைத்து நமஸ்காிக்கலாம். நானும் என் கணவரும் இணைந்து அங்குள்ள பண்டா சொல்லியபடி சங்கல்பம் செய்து பூஜித்து நமஸ்காித்தபோது, பிறவிப் பயனை அடைந்த உணா்வினைப் பெற்றோம். அந்த நேரம் மனதில் எதுவும் வேண்டத் தோன்றவில்லை. இப்பிறவிக்கு இதுபோதும் என்றே தோன்றியது. காலையில் நிகழ்த்தப்படும் பூஜையும், மாலையில் சிங்கார தாிசன பூஜையும், காலை வேளைகளில் பால்போக், மஹாபிஷேகம், ருத்ராபிஷேகம், அஷ்டோபசார பூஜை, சம்பூரண ஆரத்தி போன்ற பலவிதமான பூஜைகளும், மாலை வேளைகளில் சிவ சஹஸ்ர நாமம், சிவ அஷ்டோத்ரம், சிவ மகிமை ஸ்தோத்ரம், ஏகாந்த சேவை போன்ற பூஜைகளும் நடத்தப்படுகின்றன.