கழையாத னத்தில்செபம் புரிந்திடின் வறுமை
கல்லி னால்திட நோய்தரும்
காசினி தனில்துக்க முத்திசீர் எய்திடும்
கான்புலித் தோலி னுறவே
பிழைதவிரு மான்றொக்கின் மெஞ்ஞானம் எய்துமெழில்
பெருகும் கம்பளந் தன்னிலோ
பேதமுறு துக்கமறும் உயர்கீர்த்தி யானியாம்
பேசுதி ரணமா மதனில்
தழையுமுட் பிரமையாம் பல்லவ வணைக்கண்
தருபாக்கி யங்கள் எய்தும்
சாற்றுபெண் வசியந் தருப்பைதா ருவின்முத்தி
தருமணிக் கம்ப ளமதில்
செழிதருஞ் சித்திகள் நலந்தரும் எனச்சுருதி
செப்பினாய் உலகம் உய்ய
சிவசிதம் பரவாச சிவகாமி யுமைநேச
செகதீ சநட ராசனே.