எவ்வளவு அழகான மனைவியைப் பெற்றவனும், இன்னொரு பெண்ணை ஆசையோடு பார்க்கிறானே, ஏன்? லட்சக்கணக்கான ரூபாய் சொத்துகளைப் பெற்றவன் மேலும் ஓர் ஆயிரம் ரூபாய் கிடைக்கிறதென்றால் ஓடுகிறானே, ஏன்? அது ஆசை போட்ட சாலை. அவன் பயணம்  அவன் கையிலில்லை; ஆசையின் கையிலிருக்கிறது. போகின்ற வேகத்தில் அடி விழுந்தால் நின்று யோசிக்கிறான்; அப்போது அவனுக்குத் தெய்வத்தின் ஞாபகம் வருகிறது. அனுபவங்கள் இல்லாமல் அறிவின் மூலமே தெய்வத்தைக் கண்டுகொள்ளும்படி போதிப்பதுதான் இந்து மதத் தத்துவம். ‘பொறாமை, கோபம்’ எல்லாமே ஆசை பெற்றெடுத்த குழந்தைகள்தான். வாழ்க்கைத் துயரங்களுக்கெல்லாம் மூலகாரணம் எதுவென்று  தேடிப் பார்த்து, அந்தத் துயரங்களிலிருந்து உன்னை விடுபடச் செய்ய, அந்தக் காரணங்களைச் சுட்டிக் காட்டி, உனது பயணத்தை ஒழுங்குபடுத்தும் வேலைைய இந்துமதம் மேற்கொண்டிருக்கிறது.

இந்துமதம் என்றும் சந்நியாசிகளின் பாத்திரமல்ல. அது வாழ விரும்புகிறவர்கள், வாழ வேண்டியவர்களுக்கு வழிகாட்டி. வள்ளுவர் சொல்லும் வாழ்க்கை நீதிகளைப் போல இந்து மதமும் நீதிகளையே போதிக்கிறது.அந்த நீதிகள் உன்னை வாழவைப்பதற்கேயல்லாமல் தன்னை  வளர்த்துக் கொள்வதற்காக அல்ல. உலகத்தில் எங்கும் நிர்பந்தமாகத் திணிக்கப்படாத மதம், இந்து மதம். உன் உள்ளம் நிர்மலமாக, வெண்மையாக, துாய்மையாக இருக்கிறது என்பதற்கு அடையாளமாகவே அது ‘திருநீறு’ பூசச் சொல்லுகிறது. உன் உடம்பு, நோய் நொடியின்றி  ரத்தம் சுத்தமாக இருக்கிறது என்பதற்காகவே, ‘குங்குமம்’ வைக்கச் சொல்கிறது.

‘இவள் திருமணமானவள்’ என்று கண்டு கொண்டு அவளை நீ ஆசையோடு பார்க்காமலிருக்கப் பெண்ணுக்கு அது ‘மாங்கல்யம்’ சூட்டுகிறது.  தன் கண்களால் ஆடவனுடைய ஆசையை ஒரு பெண் கிளறி விடக்கூடாது என்பதற்காகவே, அவளைத் ‘தலை குனிந்து’ நடக்கச்  சொல்கிறது.யாராவது ஆடவன் தன்னை உற்று நோக்குகிறான் என்பதைத் கண்டால், இந்தப் பெண்கள் மார்பகத்து ஆடையை இழுத்து மூடிக்  கொள்கிறார்களே, ஏன்?ஏற்கெனவே திருத்தமாக உள்ள ஆடையை மேலும் திருத்துகிறார்களே. ஏன்?எந்தவொரு ‘கவர்ச்சி’யும் ஆடவனுடைய  ஆசையைத் தூண்டி விடக்கூடாது என்பதால்.ஆம்; ஆடவன் மனது சலனங்களுக்கும், சபலங்களுக்கும் ஆட்பட்டது.கோயிலிலே தெய்வதரிசனம்  செய்யும்போது கூட கண் கோதையர்பால் சாய்கிறது.அதை மீட்க முடியாத பலவீனனுக்கு, அவள் சிரித்து விட்டால் எரியும் நெருப்பில்  எண்ணெய் ஊற்றியதுபோல் ஆகிறது.

‘‘பொம்பளை சிரிச்சா போச்சு; புகையிலை விரிச்சாப் போச்சு’’ என்பது பழமொழி. கூடுமானவரை மனிதனைக் குற்றங்களிலிருந்து  மீட்பதற்கு தார்மீக வேலி போட்டு வளைக்கிறது இந்து மதம். அந்தக் குற்றங்களிலிருந்து விடுபட்டவனுக்கே நிம்மதி கிடைக்கிறது.  அந்த  நிம்மதியை உனக்கு அளிக்கவே இந்துமதத் தத்துவங்கள் தோன்றின. இன்றைய இளைஞனுக்கு ஷேக்ஸ்பியரைத் தெரியும்; ஷெல்லியைத்  தெரியும்; ஜேம்ஸ்பாண்ட் தெரியும். கெட்டுப் போன பின்புதான், அவனுக்குப் பட்டினத்தாரைப் புரியும்.

ஓய்ந்த நேரத்திலாவது அவன் ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சரின் உபதேசங்களைப் படிப்பானானால், இந்துமதம் என்பது வெறும் ‘சாமியார் மடம்’  என்ற எண்ணம் விலகிவிடும். நியாயமான நிம்மதியான வாழ்க்கையை நீ மேற்கொள்ள, உன் தாய் வடிவில் துணை வருவது இந்து மதம். ஆசைகளைப் பற்றி பரமஹம்சர் என்ன கூறுகிறார்?‘‘ஆழமுள்ள கிணற்றின் விளிம்பில் நிற்பவன், அதனுள் விழுந்துவிடாமல் எப்போதும்  ஜாக்கிரதையாக இருப்பதைப்போல் உலக வாழ்க்கையை மேற்கொண்டவன் ஆசாபாசங்களில் அமிழ்ந்துவிடாமல் இருக்க வேண்டும்’’  என்கிறார்.

‘‘அவிழ்த்து விடப்பட்ட யானை, மரங்களையும் செடி கொடிகளையும் வேரோடு பிடுங்கிப் போடுகிறது. ஆனால், அதன் பாகன் அங்குசத்தால்  அதன் தலையில் குத்தியதும், அது சாந்தமாகி விடுகிறது.’’‘‘அது போல அடக்கியாளாத மனம் வீண் எண்ணங்களில் ஓடுகிறது.’’‘‘விவேகம் என்ற  அங்குசத்தால் அது வீழ்த்தப்பட்டதும் சாந்தமாகி விடுகிறது’’ என்றார். அடக்கியாள்வதன் பெயரே வைராக்கியம். நீ சுத்த வைராக்கியனாக இரு. ஆசை வளராது. உன்னைக் குற்றவாளியாக்காது, உன் நிம்மதியைக் கெடுக்காது.