1. சிந்தை மயங்கித் தியங்குகின்ற நாயேனை
முந்தை வினை தொலைத்துன் மொய்கழற்கோ ளாக்காதே
நிந்தையுறு நோயால் நிகழவைத்தல் நீதியதோ
எந்தைநீ ஒற்றி எழுத்தறியும் பெருமானே!

2. மத்தனைவன் னெஞ்சகனை வஞ்சகனை வன்பிணிகொள்
பித்தனை வீணாட்போக்கும் பேயேனை நாயேனை
முத்தனையா யுன்றன் முளரித்தாட் காளாக்க
எத்தனைநாட் செல்லும் எழுத்தறியும் பெருமானே!

3. நன்னெறிசேர் அன்பர் தமை நாடிடவும் நின்புகழின்
சென்னெறியைச் சேர்ந்திடவுஞ் செய்தா யெனக்குனக்கும்
முன்னறியேன் பின்னறியேன் மூடனேன் கைம்மாறிங்
கென்னறிவேன் ஐயா! எழுத்தறியும் பெருமானே!

4. மைப்படியுங் கண்ணார் மயலுழக்கச் செய்வாயோ?
கைப்படிய வுன்றன் கழல்கருதச் செய்வாயோ?
இப்படியென் றப்படியென் றென்னறிவே னுன்சித்தம்
எப்படியோ ஐயா! எழுத்தறியும் பெருமானே!

5. நில்லா வுடம்பை நிலையென்றே நேசிக்கும்
பொல்லாத நெஞ்சப் புலையனே னிவ்வுலகிற்
சொல்லா மனநோயாற் சோர்வுற் றலையுமல்லல்
எல்லா மறிவாய் எழுத்தறியும் பெருமானே!

6. தீதறிவேன் நன்கணுவுஞ் செய்யேன் வீணாட்போக்கும்
வாதறிவேன் வஞ்சகனேன் வல்வினையேன் வாய்மையிலேன்;
குதறியேன் மாலயனுஞ் சொல்லரிய நின்பெருமை
யாதறிவேன் ஐயா! எழுத்தறியும் பெருமானே!

7. மாறாத வன்பிணியால் மாழாந்து நெஞ்சயர்ந்தே
கூறாத துன்பக் கொடுங்கடற்குள் வீழ்ந்தடியேன்
ஆறாத தரற்றி அழுகின்றேன் நின்செவியில்
ஏறாதோ ஐயா! எழுத்தறியும் பெருமானே!

8. உண்ணாடும் வல்வினையால் ஓயாப் பிணியுழந்து
புண்ணாக நெஞ்சம் புழுங்குகின்றேன் புண்ணியனே!
கண்ணாளா! உன்றன் கருணை எனக்களிக்க
எண்ணாயோ ஐயா! எழுத்தறியும் பெருமானே!

9. புன்செய்கை மாறாப் புலையமட மங்கையர் தம்
வன்செய்கை யாலே மயங்குகின்ற வஞ்சகனேன்
கொன்செய்கை மாறாத கூற்றன் வருவானேல்
என்செய்வேன் ஐயா! எழுத்தறியும் பெருமானே!

10. சங்குடையான் தாமரையான் தாள்முடியுங் காண்பதரிதாம்
கொங்குடைய கொன்றைக் குளிர்சடையாய்! கோதையொரு
பங்குடையாய்! ஏழை முகம் பாராது தள்ளிவிட்டால்.
எங்கடைவேன் ஐயா! எழுத்தறியும் பெருமானே!

11. மன்றி னிடைநடஞ்செய் மாணிக்க மாமலையே!
வென்றிமழுக் கையுடைய வித்தகனே! என்றென்று
கன்றின் அயர்ந்தழுமென் கண்ணீர் துடைத்தருள
என்று வருவாய் எழுத்தறியும் பெருமானே!

12. மன்னளவிற் சோதி மணிபோல்வாய் மாதவத்தோர்
தென்னளவும் வேணிச்சிவனே! எனவொருகாற்
சொன்னளவிற் சொன்னவர்தந் துன்பொழிப்பாய் என்பரது
என்னளவிற் காணேன் எழுத்தறியும் பெருமானே!

13. மின்போல்வார் இச்சையினால் வெம்புகிறேன் ஆனாலுந்
தன்போல்வாய்! என்னின்ற தாய்போல்வாய்! சார்ந்துரையாப்
பொன்போல்வாய்! நின்னருளிப் போதடியேன் பெற்றேனேல்
என்போல்வா ரில்லை எழுத்தறியும் பெருமானே!

14. பூமாந்தும் வண்டெனநின் பொன்னருளைப் புண்ணியர்கள்
தாமாநதி நின்னடிக்கீழ்ச் சார்ந்து நின்றார் ஐயோநான்
காமாந்த காரமெனுங் கள்ளுண்டு கண்மூடி
ஏமாந்தேன் ஒற்றி எழுத்தறியும் பெருமானே!

15. பன்னருமிப் பார்நடையிற் பாடுழன்ற பாதகனேன்
துன்னியநின் பொன்னடியைச் சூழாதே னாயிடினும்
புன்னிகரேன் குற்றம் பொறுக்கப் பொறுப்புனக்கே
என்னருமைத் தாய்நீ எழுத்தறியும் பெருமானே!

16. வீட்டுக் கடங்கா விளையாட்டுப் பிள்ளையெனத்
தேட்டுக் கடங்காத தீமனத்தா லாந்துயரம்
பாட்டுக் கடங்காநின் பத்தர் அடிப்புகழ்போல்
ஏட்டுக் கடங்கா தெழுத்தறியும் பெருமானே!

17. பன்னும் மனத்தாற் பரிசிழந்த பாதகனேன்
துன்னுமல வெங்கதிரோன் சூழ்கின்ற சோடையினால்
நின்னருணீர் வேட்டு நிலைகலங்கி வாடுகின்றேன்
இன்னுமறி யாயோ எழுத்தறியும் பெருமானே!

18. கல்லை நிகராங் கடைமனம்போம் கானெறியிற்
புல்லைமதித் தையோவைம் பூவிழந்த பொய்யடியேன்
ஒல்லைபடு கின்ற ஒருவே தனைதனக்கோர்
எல்லை அறியேன் எழுத்தறியும் பெருமானே!

19. பொன்னைமதித் தையாநின் பொன்னடியைப் போற்றாத
கன்னிகரும் நெஞ்சாற் கலங்குகின்ற சைதவனேன்
இன்னல் உழக்கின்ற ஏழைகட்கு மேழைகண்டாய்;
என்னை விடாதே எழுத்தறியும் பெருமானே!

20. மாசுவரே என்னும் மலக்கடலில் வீழ்ந்துலகோர்
ஆசுவரே என்ன அலைவேனை ஆளாயேல்
கூசுவரே கைகொட்டிக் கூடிச் சிரித்தடியார்
ஏசுவரே ஒற்றி எழுத்தறியும் பெருமானே!

21. ஊர்சொல்வேன் பேர்சொல்வேன் உத்தனே! நின்றிருந்தாள்
சீர்சொல்வேன் என்றனைநீ சேர்க்கா தகற்றுவையேல்
நேர்சொல்வா யுன்றனக்கு நீதியீ தலதலவென்றே
யார்சொல்வார் ஐயா! எழுத்தறியும் பெருமானே!

22. நீக்கமிலா மெய்யடியர் நேசமிலாப் பொய்யடியேன்
ஊக்கமிலா நெஞ்சத்தின் ஒட்டகலச் செய்வாயேல்
தூக்கமிலா ஆனந்தத் தூக்கமின்றி மற்றுமிங்கோர்
ஏக்கமிலேன் ஒற்றி எழுத்தறியும் பெருமானே!

23. போகின்ற வஞ்சகரைப் போக்கியுன்றன் பொன்னடிக்காள்
ஆகின்றமேலோர் அடிவழுத்தா நாயேற்குப்
பாகின் தனிச்சுவையிற் பாங்காகும் நின்னருளை
ஈகின்ற தென்றோ எழுத்தறியும் பெருமானே!

24. ஊழை அகற் றஉளவறியாப் பொய்யனிவன்
பீழைமனம் நம்மைப் பெறாதம் மனங்கொடிய
தாழையென எண்ணியென்னைத் தள்ளிவிட்டா லென்செய்வேன்
ஏழைநாள் ஒற்றி எழுத்தறியும் பெருமானே!

25. மடுக்க முடியா மலவிருட்டிற் சென்றுமனம்
கடுக்கமுடி யாப்புலனாற் கட்டிச் சுமக்க வைத்த
தொடுக்க முடியாத துன்பச் சுமையையினி
எடுக்கமுடி யாதே எழுத்தறியும் பெருமானே!

26. முள்ளளவு நெஞ்ச முழுப்புலைய மாதர்களாம்
கள்ளளவு நாயிற் கடைப்பட்ட என்றனக்கே
உள்ளளவும் அன்பர்க் குதவுமுன்றாட் கன்பொருசிற்
றெள்ளளவு முண்டோ எழுத்தறியும் பெருமானே!

27. பண்ண முடியாப் பரிபவங்கொண் டிவ்வுலகில்
நண்ண முடியா நலங்கருதி வாடுகின்றேன்
உண்ணமுடி யாவமுதாம் உன்னையன்றி எவ்வெவர்க்கும்
எண்ணமுடி யாதே எழுத்தறியும் பெருமானே!

28. வெங்கொளித்தேள் போன்ற வினையால் வெதும்பிமனம்
அங்கொளிக்கா துன்னை அழைத்தழுது வாடுகின்றேன்;
இங்கொளிக்கா நஞ்சமுண்ட என்னருமை அப்பா! நீ
எங்கொளித்தாய் ஒற்றி எழுத்தறியும் பெருமானே!

29. பித்தளைக்குங் காமப் பெரும்பேய் மயக்குமயல்
வித்தனைத்தாம் ஆணவம்பொய் வீர மழுக் காறுசினம்
கொத்தனைத்தாம் வஞ்சங் கொலைமுதலாம் பாவங்கள்
இத்தனைக்கும் நான்காண் எழுத்தறியும் பெருமானே!

30. ஒல்லையே நஞ்சனைத்தும் உண்ட தயாநிதிநீ
அல்லையோ! நின்றிங் கயர்வேன்முன் வந்தொருசொற்
சொல்லையோ ஒற்றியூர் தூயதிருக் கோயிலுள்நீ
இல்லையோ ஐயா! எழுத்தறியும் பெருமானே!

31. நினையுடையாய் நீயன்றி நேடிலெங்கும் இல்லாதாய்
மனையுடையார் மக்களெனும் வாழ்க்கையிடப் பட்டவமே
இணையுடையான் என்றிங் கெனையாள்வ துன்கடனே
எனையுடையாய் ஒற்றி எழுத்தறியும் பெருமானே!