மனம் கேட்டல்: ஆயின் யாதோ பரத்தைச் சரவில்லையெனவும், நூலினுட் பொருளையறிந்து முனை கொள்ளவில்லையெனவும் பத்தி நிலையில் நிற்கவில்லை எனவும், சிந்தனைகளை அறுக்கவில்லையெனவும் சொல்கிறவற்றை எக்காலத்திலும் யானறியாதவனாய் இருக்கிறேன். இஃதந்தரங்கப் பாஷையாய் இருக்கின்றது. மாடு, மக்கள், பெண்டிர், சுற்றம், வாழ்நாள் முதலியனவே பொருளென்று உன்னியிருந்த எனக்கிப்போது திடீரென்று நான்கு வகையில் சிந்திக்கச் சொன்னாய். ஸ்பஷ்டமாகப் புலப்படுமாறு புகல்க. என்று மனங்கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: தேகத்தினுள்ளே புகுந்து மாடு மக்கள் சுற்றம் பெண்டிர் உயர்வாழ்வு. தேசாதிபத்தியப் புகழ்ச்சி முதலியவை சதமென்று தேகம் நான் எனது என்று பாராட்டி உழலுகறாயென்றும். முடிவு காலத்தில் வினை வழியிலேயே உயிரை நுழைக்கிறாயென்றுஞ் சொல்லுகிறாய். நீ இது காறும் கூட இருந்தாயா இல்லையா? இதுகாறும் யாதும் புகலாதிருந்தவாறென்னை? இப்போது இங்ஙனஞ் சொல்லுதற்குக் காரணமென்னை? என்று மனங்கேட்க அறிவு கூறுகின்றது:
மனம் கேட்டல்: அனேகம் தேகத்திற் பிறந்து பிறந்திறக்கின்றதாகவுஞ் சொன்னாய்: அவற்றுளிம்மானிட தேகம் அருமையாகப் பெரியோர் கிருபாநோக்கத்தாற் கிடைத்ததாகவுஞ் சொன்னாய்; அது தெரியும் படிக்குச் சொல் என மனம் கேட்க. அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் மானிட தேகம் எடுப்பதருமையென்று சொன்னாய்: அதிலும் மெய்யனாகிக் கள்ளமற்றுப் பாவம் போக்கிப் புண்ணியம் மிகுந்து நூலுணர்வது அருமையென்றுங் காட்டுகிறாய். அப்படியானால் மானிட தேகத்திலேதானே பலவிதமாய் அருமையாகிய தேகமுண்டோ? என்று மனங் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் தேகமெடுப்பது எவ்விதம் வினையென்பது ஒன்றோ இரண்டோ? இவற்றில் சகாய வினையெது? வினை வழியாய்த் தேகமெடுக்கிறது யாராலே? என்று மனங் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: ஆனால், என்னாலே வினையுண்டாகிறது என்றும் வினையினாலே தேகமெடுக்கிறதென்றும் சொன்னாய். வினை வழியாய்ப் பலயோனி தோறும் எப்படிப் புகுந்து ஜனன மரணமுண்டாகின்றன? என்று மனங் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: ஆனால், பிறந்தாலும் இறந்தாலும் வேதாகம சாத்திரச் சொற்படி நடந்தால், தேவேந்திர பதவி பிரமபட்ட முதலானவை அடையலாமென்று சொல்லுகிறார்களே? அது சுகமல்லவோ? என்று மனங் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் மும்மூர்த்திகள் பட்டமாய் இருந்தாலும் தேவேந்திர புகழ்ச்சி பெற்றாலும் பின்னும் பூலோகத்திலே பிறப்பதுண்டோ? என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: அப்படியானால்; புராணங்களிலே ஒருவர் செய்த பாவபுண்ணியம் மற்றொருவருக்கு உண்டென்று பொய் சொல்ல வேண்டியதென்ன? என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது:
மனம் கேட்டல்: ஆனால் ஒருவர்க்கொருவர் நன்மை தீமைக் கூட்டுறவில்லையே? அப்படியிருக்க ஒரு குடும்பத்திலேயுள்ள பந்து ஜனங்கள் ஒருவர்க்கொருவர் பிறவற்றிற்கு இடங்கொடாமல் உள்ளுக்குள்ளே அநேக விகற்பத்தோடு மனம் பேதித்து வாழ்கிறார்களே! எந்தப் பற்றுதலைக் கொண்டு ஒன்று போல் இருக்கிறார்கள்? என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
பெண்ணாலும் பொன்னாலும் பூமி யாலும் பெருக்கவே யிச்சைகொண் டொன்றுக் கொன்று
மனம் கேட்டல்: ஆனால், வினை வழியே உயிர் இத்தேகத்தை விட்டு இனிமேல் தேகமெடுக்கிறது எந்தத் தேகமோ அதைத் தெரியும்படி இத்தேகத்தை விடும்போது யாதொரு குறிண்டோ? என்று மனங்கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் வினைப்பயனுமறிந்தேன்; இந்த அருமையாகிய மானிட தேகம் வந்ததும் அறிந்தேன். வேதாகம புராண சாத்திரங்களது கட்டுப்பாடுமறிந்தேன்; பிறப்பு இறப்பென்கிற விவரமுமறிந்தேன்; வினை வழியே தேகமெடுக்கிறதென்னும் விபரத்தையும் என்னால் வினையுண்டாகிறதென்பதையும் அறிந்தேன்! ஒருவருக்கு ஒருவர் நன்மை தீமை உதவியில்லையென்பது மறிந்தேன். ஒரு குடும்பத்திலே பல மக்கள் ஒருங்கு கூடிவாழ்கிற பந்தத்தையும் அறிந்தேன். எல்லாமுள்ளபடி ஒத்துக்கொண்டேன்; அரனது திருவடி நிழலை அடைகிறதே சுகமென்று ஆசை கொண்டேன். இத்தனை நாளாக என்னை நம்பியிருந்த குடும்பத்தாரெல்லாரும் இளைஞர்களாய் இருக்கிறபடியினாலே அவர்களை விட்டு விட்டால் வேறு கதியின்றி அவர்கள். வருந்துவார்களாதலால் அவர்கள் பக்குவ கால பரியந்தமிருந்து காக்கவேண்டுமென்று பரிதாபப்படுகின்றமையால், அதற்கொரு வபணஞ்சொல்லுக என்ற மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்: எண்சீர் விருத்தம்:
அவரெல்லாம் இருக்கவிப்போ துன்னை யேமன் அழைத்துவிடி லியாதுசெய்வாய் அழகு நெஞ்சே!
இவர்களுக்குப் பிழைக்கும்வகை திரும்பி வந்தே ஏதுவாய் முடிப்பதுண்டோ? எண்ணிப் பாராய்:
தவறிநீ கடம்விட்டுப் போகும் போது தாம்கூட மாண்டாரோ பிழைப்பில் லாமல்?
மனம் கேட்டல்: ஆனால், அறியலானேன், இனிமேற் பாசபந்தத்தில் வீழ்வேனோ? திருவடியை அடையாமல் இருப்பேனோ? ஆனால், இன்னுங் கொஞ்சகாலம் பொறுத்துத்தான் திருவடியை அடைவதற்கு ஏது பண்ணிக் கொள்ளக் கூடாதோ? இப்போதுதானே துணிந்துகொள்ள வேண்டுமோ? என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது;
அறிவு கூறுதல்:
காயமன வாக்குதான் தளர்ந்தபோது கருத்தழிந்தே யுறுதியற்றுப் பாசம் மீறி
நேயமந்த மாய்கையினிற் பற்றிக் கொண்டால் நெற்றிக்கண் படைத்தவர் தாம் நிலைப்பிப் பாரோ?
மனம் கேட்டல்: ஆனால் அந்த நூலும் பார்த்தேன் அதிலுள்ள பொருளைச் சங்கையற இப்படியிருக்குமென்று தெரிந்து கொண்டாற் போதுமோ? என்று அதிவினயத்துடன் மனம் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
அறிவுக்கே சாட்சிகொண்டு நூலைப் பேசி அங்கத்தைத் தானழித்தே அகத்தை நோக்கி
மனம் கேட்டல்: ஆனால், பெரியவர்களைச் சாரவும் வேண்டுமோ? என்று மனங்கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
பெரியோரைச் சாராமல் அவர்களுக்கே அன்பு செய்து பேசி டாமல் துரியமா மதீதத்தில் சிவபூசை செய்யாமல் சுற்றிச் சுற்றி அரியனுங் காணாத பரமசிவ மென்றதையு மறிந்தி டாமல் சரியென்று வினைப்பயனுங் கொண்டதுவே கோலமாய்ச் சாதித்தாயே.
மனம் கேட்டல்: ஆனால், தெளிந்த பெரியவர்களுக்கு ஜகத்திலே பிரயோஜனமில்லையே! அவர்கள் எவ்விடத்தில் இருப்பார்களோ! அவர்களைக் கண்டு தரிசிக்கலாமோ? என்று மனங்கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: அப்பேர்ப்பட்ட பெரியவர்கள் எந்தச் சாதியாயிருந்தாலும் தொண்டுபடலாகுமோ? என்று மனம் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல் :
சாதி பேதந் தனைக்குறித்துத் தயங்கி மயங்கித் தளராதே சாதி யாவ தெவரறிவர்? சருவ வுடலு மொன்றாச்சே! சாதி யாவ ரெவரென்னில் தன்னையறிந்து சிவமான சாதி பெரிய சாதியென்று சாற்றும் மனறகள் சத்தியமே!
மனம் கேட்டல்: ஆனால் பெரியவர்களைச் சாதி பிரித்துச் சொல்லுகிறதனாலே குற்றுமுண்டோ? என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
ஞானம் பதியா இழிகுலத்தோர் நாட்டிப் பிரித்தே சாதி தன்னை ஈனசாதி யாரென்றே இகழ்ந்தார் முத்தர் பத்தரையும் ஆன பெரியோர் தங்களையும் அவரி லொன்றாய்க் குறித்துக் கொண் டீன முரைத்தே யருநரகி லிழிந்து போனா ரிகத்தோரே.
மனம் கேட்டல்: இப்பேர்ப்பட்ட பெரியவர்கள் ஜகத்தோர் இகழத்தக்கவராகத் திரிவானேன்? ஜகத்தோரிகழுவானேன்? இதனால் யாருக்குத் துன்பம் யாருக்கு இன்பம்? என்று மனம் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
சரியாச்சென் றிருவினையு மொழித்துப் போட்டுச் சச்சிதா னந்தமென்ற பதத்திற் சார்ந்து
துரியாதீ தப்பொருளைப் பெற்று மந்தச் சுயஞ்சோதி யாகியே சுகமுற் றாரே.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் பெரியவர்கள் இருவினையும் ஜகத்தோருக்கு ஒப்பித்துச் சுகம் பெற்றார்களே! அவர்களை இகழ்ந்த உலகத்தாரென்ன லாபம் பெற்றார்கள்? என்று மனங்கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
பெரியோரை இகழ்ந்தவர்கள் பெற்ற லாபம் பேசக்கேள் நெஞ்சமே! பெருமையாகப்
நரிவாயில் பொருள்பறிக்கு மின்பம் போல் நகைத்திகழ்ந்தே எரிவாயின் நரகம் புக்கு.
விரிவான எழுநரகில் விழுந்தி ளைத்து மெலிந்திடுவா ரென்றுமறை வீசுந் தானே.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் பெரியவர்கள் மகத்துவம் இப்படியென்றும் அறியலானேன் அப்படிப்பட்ட மகாத்துமாக்கள் தெரிசனங் கண்டு கொள்ளுதற்கு மார்க்கமுண்டோ? என்று மனம் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: ஆனால், எவர்களிடத்திலும் சாத்திரத்தின் கேள்வி கேட்டுத் தெரியும்படி செய்து கொள்ளுகிறது. தானோ, அவர்களாக்கினைக்கு உட்பட்டுத் தொண்டுபண்ண வேண்டுமா? என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்: எண்சீர் விருத்தம்
ஐயமின்றி யுடல்பொருளும் ஆவி மூன்றும் ஆண்டவனே யுன்னவென் றளித்துப் பின்னும்
துய்யகுரு நாதனுக்கே அடிமை யாகிச் சொன்னபடி கேட்பதற்கே தொண்டானாகி
மெய்யென்றே அவர்மனமுங் களிக்கும் மட்டும் வேண்டினதோர் சோதனைக்கு மிதத்தி டாமல்
மனம் கேட்டல்: ஆனால் வெகு பிரயாசையாய் இருக்கும்போல இருக்கிறதே! சாத்திரக் கேள்வி மாத்திரங்கேட்டுக்கொண்டு புத்தியினாலே. அனுபவித்து முத்தியடைக்கூடாதோ? குரு சமூகத்தில் தொண்டு பட்டு தான் முத்தியடைய வேண்டுமோ? என்று மனம் கேட்க அறிய கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
இருவினையுஞ் சமமடைந்தே யெழுந்து வந்த என்குருவாம் மாணிக்க ஈச னார்க்கும்
குருவடிவாய் அம்பலவ ருபதே சித்த குறிப்பைத்தான் அறியாயோ குருட்டு நெஞ்சே!
மருவுமிந்த வுடலுக்கு ளுடலைக் காட்டி வாக்குக்கு வாக்கருளி மனமு மொத்துத்
மாறுகொண்டு விழுந்திடுமென் றதனாற் சுற்றி மணற்கல்லைக் கெட்டித்து முறைக்கு மாபோல்
கூறுகின்ற சாத்திரத்தின் சாட்சி தந்து குலைந்திடாத் திடமுற்றுக் குறித்து நின்று
வீறுகொண்டு நெஞ்சே! நீ அனுப வித்தால் மெய்ஞ்ஞான வீடதனில் விளங்கு வாயே.
மனம் கேட்டல்: ஆனால், சாத்திரம் தெரியாத பேர்கள் சற்குருவினிடம் உபதேசம் பெற்றுச் சாதித்து அனுபவமடைந்த பேர்கள் பெற்ற காட்சி நூலிலுள்ள பொருளுக்கு ஒத்துக் கொள்ளுமோ? என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
உறுதிகொண்ட பிள்ளையென்றால் ஆசான் வைத்து உபதேசங் கேட்டளவி லுறுதி கொண்டே
இருதயத்தில் நாட்டினது நழுவி டாமல் எப்போதும் குருபத்தி தவறி டாமல்
கிருபைதரும் முத்தியே அடைய லாகும் கிட்டினவாக் கேதுகுறை? கேடில் நெஞ்சே!
மனம் கேட்டல்: ஆனால் ஞானானுபவம் ஒருவர் பெற்றிருந்தால் பெறாதவர்கள் அந்த அனுபவத்தைச் சொல்லென்றும் காட்டென்றும் சொன்னால், அவர்களுக்கு ஒத்துக் கொள்ளும்படி சொல்லலாமோ? அப்படி இப்படியென்றுங் காட்டலாமோ? ஆகிலும் மெய்ப்பொருளின் பிரகாசத்தைப் பேசினால், மனமொத்துக் களிப்பார்களோ? என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
வாதாடி முத்தர்களை விட்டி டாதே. மனமே! நீ யுள்ளபடி வணங்குவாயே.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் தனித்தனியே சுகமடைவதாய் இருக்க பெரியவர்கள் ஒருவரோடொருவர் கூடிக்கொண்டு ஆனந்தம் மிகுந்து உறவாடுகிறார்களே! அஃதெவ்விதக் காரணம் பற்றி? என மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
மறப்பான மூன்றுடலும் இழந்த முத்தர் மனவெளியாம் பெருவெளியில் மருவ லாலே
துறப்பான ஆகாச மொன்றாந் தன்னில் சூரியன்றன் பிரகாசத் தோற்றம் போலச்
மனம் கேட்டல்: ஆனால் சாத்திரம் சரியை. கிரியை, யோகம், ஞானமென்று, சாற்றுகின்றதே! அவற்றுள் முன் சொல்லிய முத்தொழிலும் செய்து முடிந்த பின்னரன்றோ ஞானம் அறிய வேண்டும்? அப்போதன்றோ ஞானசாரியர் கிருபாகடாட்சம் வேண்டும்? என்று மனம் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
சரியை முதல் முத்தொழிலுச் செய்கின் றோர்கள் சாயுச்சிய முத்திரையைப் பணிய வேண்டும்.
உருசியுடன் அமுதளித்துப் பாத பூசை உண்மையுட னுபசாரஞ் செய்ய வேண்டும்
மனம் கேட்டல்: ஆனால் இத்தகைய அனுபவத்தை இல்லறத்தினின்று பெற்றுளார் எவரேனுமுண்டுகொல்லோ? அன்றேல் துறவறம் பூண்டு, சந்நியாசியாய்ப் பற்பல விரத வைராக்கியமும் சர்வ சங்க நிவர்த்தியுஞ் செய்து, ஜெகத் சஞ்சாரத்தை விட்டகன்று ஆரணிய சஞ்சாரமுற்று வருபவர்களின் ஞானமென்னும் அறிவுப் பிரகாசமாகிய ஸ்பஷ்டப்பட்டுளரோ? இவர்களிலுந் தன் மனத்துட்குடிகொண்ட அஞ்ஞானாந்தகாரத்தையோட்டும் வன்மையிலராகி. மூடராதலுமுண்டோ? என்று மனம் கேட்க, அறிய கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: ஆனால், இல்லறத்திலேயிருந்தும் ஞானம் பெற்றுக் கொள்ளலாமென்கிறது. சுளுவாய் இருக்கிறதே! உலகத்திலுள்ள பலரும் ஞானாசிரியரிடத்து அனுக்கிரகம் பெற்றுக் கொண்டு முத்தியை அடைவது அருமையாயிருக்கிறதே! அதிலென்ன பிரயாசை? என்று மனம் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
யாவர்களும் பெரியோரை அடுத்துக் காத்தே அவரடிக்கே பணிந்துமிக அன்பு செய்தே
ஆவலுடன் பன்னிரண்டு வருடங் காத்தும் அப்போது பக்குவத்தை அறச்சோ தித்துத்
நாவதனா லுபதேசஞ் செய்வார் நெஞ்சே! நல்லறிவால் வெகு பூசை நவின்ற தாமே.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் புண்ணியம் மிகுந்தது, சிவாசார பத்தி,நேயம், சிவார்ச்சனை வெகுகாலஞ் செய்து, பின்னே நல்லறிவு பிரகாசித்திருக்கும் பேர்களுக்குப் பெரியவர்கள் தரிசனம் கிட்டும். அப்பேர்ப்பட்டவர்கள் ஆசான் திருவுளத்துப் பாங்குக் கொத்து நடந்து பரகதியடைவார்கள் என்று சொன்னதும் அறியலானேன் ஆகிலும் பெரியவர்களை அடுத்து; அவர்கள் திருவுளத்துக்குப் பாங்குபோல நடந்து, தீக்ஷையும் பெற்றுக்கொண்டு, சாத்திரத்திலுள்ள பூட்டை அனுபவத்துக்கும் ஒப்பும்படி தெரியவுங் கேள்விப்பட்டுக் கொண்டு ஆசாரியாரைக் கவனியாமல், மதங்கொண்டு ஆசாரியர் திருவடி சூட்ட மகிழ்ச்சியில்லாமலும், பூரண தீக்ஷையாகாமலும், தட்டிப் போகிறதுண்டோ? என்று மனங் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
அடியருக்குத் தொண்டாவ தருமை நெஞ்சே! அவரவர்க்கு விட்டகுறை அடுத்த காலம்
பிடியாம லிருப்பாரோ? தொட்டுக் கொள்வார் பேதைமைக ளாலுகப் பிணக்கு வந்து
குடியாகும் அதனாலே நழுவிப் போவார் குற்றமறச் சற்குருவைக் குறிக்கச் சொல்லும்
விடியாத காலத்தி லிருளே யாகும் விடிந்த பின்பு கண்ணுக்கு வெளிச்ச மாமே.
மனம் கேட்டல்: நீ உலக விபரீதம் வருகிறதாகவும் அதனாலே ஆசானை விட்டு நழுவும்போது ஆசானைக் குற்றமாகக் குறித்துக்கொண்டு போகிறதாகவும் சொன்னாய் அறியலானேன். ஆகிலும் இவ்வளவிலே நழுவினாலும் இன்னொரு தேகம் புண்ணியம் மிகுந்த மானிடமாயெடுத்து சடுதியிலே விட்டகுறை முடியும்படி ஞானி சாத்திரியார் கிருபையடைந்து முத்தியடைவார்களோ? என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
இவ்வளவுந் தொட்டேகும் போது மீண்டும் இகபோக விபரீதம் வந்தா லுந்தான்
மனம் கேட்டல்: ஆனால் ஞானாசாரியரிடத்தில் ஒத்தாற்போலிருந்து தெரிந்துகொண்டு ஞானகுருத் துரோகி தானே தான் தெளிந்தவன் போலப் பேசுகிறானே: உலகத்தார்களுஞ் சில பேர்கள் அதைக் கேட்டு மயங்கி ஒத்து வணங்குகிறார்களே! அவர்களுக்கும் இவர்களுக்கும் என்ன இலாபங் கிடைக்கும்? என்று மனங் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
புலித்தோலைப் பசுவுரித்துப் போர்த்துக் கொண்டு புலியென்றாற் புலியாமோ? இன்னங் கேளாய்
சலிப்பான நரகத்தில் வீழு மாண்பர் சற்குருவின் றன்னிடத்திற் கற்றுக் கொண்டு
நலிப்பாகப் புலிப்பாயு மியல்பு போல நானிலத்தோர் வணங்கினதா லீன மாச்சே.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் அவன்றானுங் குருத் துரோகியானபடியினாலே எவ்வளவு தெளிவாய்ப் பேசினாலும் முத்தி விலக்கனென்பது சரியே. அவன் நிச்சயவானென்று நேசிக்கறவர்கட்கு என்ன இலாபம்? என்று மனம் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது;
விருத்தமே யல்லாம லுதவி செய்ய மெய்ஞ்ஞான முண்டாமோ? விளம்பு நெஞ்சே!
மனம் கேட்டல்: ஆனால், அறியலானேன், பெண்டிர்க்கு ஞானம் யாராதென்றும் புருடர்க்கு மாத்திரம் ஞானமுண்டென்றும் கூறுதல் எதனாலே? அது விளங்குமாறு சொல்க. என்று மனம் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
தாணுக்கே ஏகசரா சரந்தாம் நெஞ்சே! சற்குருவுக் கப்படியே சார்ந்து பாரே.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் அதுவுமறியலானேன் நான் கேட்ட சங்கைக்கிச் சரியென்னும்படி சமாதானங் கூறி நன்றாக அருமையாய்த் தெளிவுடனே யார் சொல்லப் போகிறார்கள்? இனிமேல் நடக்க வேண்டுவதென்ன? என்று குதூகலங்கொண்டு மனம் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது;
மனம் கேட்டல்: ஆனால் எவ்விதத்திலேயும் பார்க்குமளவில் இந்தக் குடும்பச் சேற்றில் உழைத்துக் கொள்ளுகிறதும் அதற்கொத்தாசையாய் உலகத்தார் சொல்லை விசுவாசமாய் ஒத்துக்கொள்ளுகிறதும் துக்கமேயொழிய, உள்ளபடி குடும்பத்தார் என் மேல் பிரியமாயிருக்கிறதேயில்லை. எப்படியெனில் நான் சில நாள் சம்பாதனையில்லாமலும் தேக சவுக்கியமில்லாமலும் ரோகஸ்தனாய் இருக்கும்போது சர்வத்திர பேர்களும் என்மேல் மனம் சலிப்புற்றிருந்தது கண்டேன்; ஏவல் பணிவிடையில் வெறுப்பானதுங் கண்டேன்; சாலவும் பிரஞ்ஞை தப்பியிருக்கும்போது பெண்டு பிள்ளைகளை எதிர்வீட்டார் ஆஸ்தியைக் கேட்கச் சொன்னதுங் கண்டேன்; அவரவர்களழும்போது ஒப்பாரி சொல்லி அழுகிற வயணமுங் கண்டேன்; எல்லாம் பொருளை இச்சித்திருப்பதென்பதையும் அறியலானேன்; எனக்கு உரிமையான பேர் ஒருவரையும் காணேன்; அல்லது சில நாளுழைத்து மக்கள் முதலாகிய பேர் சம்பாதிக்கச் சாமர்த்தியம் வருந்தனையும் உழைத்துப் போட்டு அதன் பின் சும்மா இருப்போமென்றாலும் என்னிச்சைப்படி நடக்கமாட்டாது. அதுவுமறியலானேன். ஆகையால் சத்துருவாகிய இந்தப் பேய்க் கூட்டங்களை விட்டுக் காயம் தளராமுன் சிவன்றிருவடி அடைவதற்கு நீ சொன்னபடி சத்தியமாய் நடப்பேன்; என்று மனஞ் சொல்ல அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: இதனால் நான் தெளிந்த விதத்திலே பேதைமை என்பதிருக்குமிடங் காணேன் சர்வபணியுமறுத்து விட்டேன். ஆனால் தெளிவாய்க் கேட்பதற்குத் தெரியும்படி செய்யுமுதலி வேண்டும் என்று மனங் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் மானாபிமானம் விட்டு, குருவை எவ்விடங் காண்கினும் மனோவாக்குக் காயம் ஒத்து அன்பு களிகூர்ந்து எண்சாண் தேகத்தை இரு கையாக்கி, நன்மலரை அவர் திருவடிக்குச் சார்த்தி தீர்க்க தண்டம் பண்ணச் சொன்னாய்; அதிற் சந்தேகமில்லை; இவ்வளவும் இழந்து நான் இதற்கு அஞ்சுவேனோ? அப்படியே செய்வேன். ஆனால் அதிகமாக உலகத்தார் இகழத் தக்கவராகக் குரு மிகுந்த அசங்கிய ரூபமாயிருந்தால் நான் பணியுமளவிலே நிந்திப்பார்களே! அல்லது அவ்வாறிருக்கினும் அப்படித்தான் செய்தல் முறைமையோ? என்று மனங் கேட்க, அறிய கூறுகின்றது;
அறிவு கூறுதல்: எண்சீர் விருத்தம்:
குவலயத்தோர் சொல்கின்ற கேள்வி யாலே கூசுகின்ற நெஞ்சமே கூறக் கேளாய்:
மனம் கேட்டல்: ஆனால் சரண தீட்சையுமறிந்தேன்; செய்யவுந் துணிந்தேன்; கருத்தில் செய்யும்படி குறித்தால் போதாதோ? காயத்தினாலும் மிகுதியாய் வணங்கிக்கொள்ள வேண்டுமோ? என்று மனங் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது;
அறிவு கூறுதல்:
காயமன வாக்கினால் அடைந்த கன்மம் காயமன வாக்கினாற் கடக்க வேண்டும்.
காயமன வாக்கினா லொன்றொ ளித்தால் கடமெடுக்க ஏதுவாய் கண்டு பாராய்:
மனம் கேட்டல்: அப்படியே தொண்டு செய்கிறதற்கும் ஆளானேன்; எத்தொழிலுமில்லாமல் சர்வ ஆசையுமிழந்து, நிரந்தரமாய் இருக்கிற பெரியவர்களிடத்தில் தொண்டுபட்டிருந்தால், வயிற்றுப்பசிக்கு அன்னம் வேண்டியிருக்குமே! அதற்கென்ன வயணம்? என்று மனம் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது:
அறிவு கூறுதல்: அறுசீர் விருத்தம்:
இச்சையுடன் எத்தனை நாள் இவ்வுலகில் வாழ்ந்தாலும் இடரே சொல்வார் நச்சைவரு மிதனாலே தெளிவுற்ற மனமென்று நல்லோர் சொல்வார்: கச்சடியை விட்டுவிடு; முப்பொருளை ஓர் பொருளாய்த் தனித்துப் பாராய்; பிச்சையென்ன வீசாரமென்ன? தலைமேலே சுமந்துவரப் பெருமா னுண்டே
மனம் கேட்டல்: அப்படியிருக்கச் சிவ சொரூபத்தைப் பெற்றிருக்கின்ற பேர்கள் ஆசாரத்துக்காகப் பல விதங்களான தொழில் செய்கிறதும் சித்துகள் வித்தைகள் செய்கிறதும் , பொய் சொல்லுகிறதும், சிவ சின்ன வேடத்தைக் கபடமாகத் தரித்துக் கொள்ளுகிறதும் என்ன? என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது.
மனம் கேட்டல்: ஆனால் அறியலானேன்; பெரியவர்களிடத்தில் பக்தி வைராக்கியத்துடனே நிமிடநேரமாகிலும் பிரியாமல் சரணடைந்து ஏவலுஞ் செய்து கொண்டிருக்கிறவர்களுக்கு எந்தப் பதவி கிட்டும்? என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது;
மனம் கேட்டல்: ஆனால் நிழல் போலப் பிரியாமல் சரணத்து ஏலலுஞ் சலியாமற் செய்கிறேன்; ஐயோ எத்தனை பிறவியோ எடுத்து வந்து நொந்திருக்கிற நான், இன்னுமொரு பிறவி பிறப்பேனோ! முழுதும் பிறவாமலிருக்கிற மார்க்கம் உண்டோ? அதைச் சொல்லுக என்று மனங்கேட்க அறிவு கூறுகின்றது:
மனம் கேட்டல்: ஆனால் நல்லதாயிற்று! இது வரைக்கும் நானே உடல் பொருள் ஆவி மூன்றுக்கு முடையவனென்று நீ சொன்னபடி கேட்டுச் சருவ சங்கையுமிழந்து நிருவிகாரியாய் என்ன கதியென்று கேட்குமளவிலே சீவனுண்டென்றும் சீவனுக்கு உடல் பொருளாவி சொந்தமென்றும், அவற்றைக் குருவுக்குத் தத்தஞ் செய்து சீவனை அடிமையாக்கி ஆசான் சொற்படி நடந்து சீவேசனாகிறதாய்ச் சொன்னாய் மகாசந்தோஷமாயிற்று! அப்படியே சீடன் முத்தியடைகிறதனால், நானித்தனை பிரயாசைப்பட வேண்டியதென்ன? நான் நீ யார்? இவ்வளவு நான் சந்தேகமற்றுத் தெளிவு கொண்ட இலாபமென்னவாகப் போகிறது? என்று கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
நாவதனிற் பிரிக்கின்ற பேத மற்று நாம் சிவமாய் வாழலாம் நாடிப் பாரே.
மனம் கேட்டால்: ஆனால் அறியலானேன் இனி உடல் பொருளாவி மூன்றும் குருவுக்குத் தத்தம் பண்ணிச் சொன்னாய்; இந்த மூன்றையுந் தெரியப்படுத்துக; என்று மனம் கேட்க அறிவு கூறுகின்றது:
மனம் கேட்டல்: அப்படியே செய்யலுற்றேன்: இனித் தீட்சையென்பதும் நூலென்பதும், குருசொல்லென்பதும் சாதகமென்பதும் முத்தி வீடு என்பதும் தெரியச்சொல்லுக: என்று மனம் கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது:
மனம் கேட்டல்: எல்லாம் உள்ளபடியென்றும் அறிந்து கொண்டேன். இனிமேல் சற்குருவினுடைய திருவுளம் மகிழ்ந்து நான் கடைத்தேறும் பொருட்டு உபதேஞ் செய்யும்படி சொல்லுக. என்று மனங்கேட்க, அறிவு கூறுகின்றது.
அறிவு கூறுதல்:
அப்படியே செய்விப்போம் அழகு நெஞ்சே! ஆசான்றன் திருவடிக்கே அன்ப தாக
மைப்படியுங் கண்ணியங்கன் குருவாய் வந்து வாதனையைத் தீர்த்திடுவான் வணங்கு வாயே.
பொதுக் கவனிப்பு: இது வரையிலுஞ் சீவனைப் பின்னிட்டு மனத்தை முன்னிட்டு, சற்குருவைப் பின்னிட்டு அறிவு முன்னிட்டுக் கொண்டு மனத்தினுடைய பணியறுத்துச் சற்குரு கடாட்சம் பெற்றுக் கொள்ளும் வகை கூறினது. இனி மனத்தைப் பின்னிட்டு ஜீவனை முன்னிட்டு ஜீவனுக்குள் மனமொடுங்கி முத்தியடையத் தக்கதாக அறிவைச் சிவனுக்குப் போதித்து நீ நானென்று இரண்டில்லாத பரிபூரணமாய் ஆக்கும் பொருட்டுச் சீவனுக்குக் குருசிவானந்தம் போதிக்கும் மார்க்கம் கூறுகின்றது.
Subscription 
நேரடி ஒளிபரப்பு 
